|
 |
Odwiedzin |
38519880 |
 |
 |
Dziś |
625 |
 |
|
| Środa 8 stycznia 2025 |
 |
|
|
|
| |
Aleksandra Korewa - pożegnanie |
|
|
|
|
|
|
Aleksandra Korewa/Dolly,
zmarła 5 marca 2014 w Sztokholmie, w wieku 87 lat.
Urodziła się w Kownie, na Litwie 3 czerwca 1926 r w polskiej rodzinie ziemiańskiej.
Ojciec Czesław Korewa z majątku Poniewieżyk k/Kowna, matka Lidia z d. Ożarowska.
***
W książce „Ludzie Nowej” czytamy m.in.:
Aleksandra Korewa była reżyserem teatralnym, filmowym, radiowym i telewizyjnym. Pisała m.in scenariusze filmowe, adaptacje teatralne sztuk i powieści, liczne artykuły. W Powstaniu Warszawskim brała udział w stopniu strzelca, w kompanii Bradla pod pseudonimem „Strzelec – Filip”, a 21 września 1944 została ciężko ranna. Po kapitulacji Warszawy była więziona w obozie w Pruszkowie, skąd została wysłana do obozu koncentracyjnego Auschwitz, ale udało się jej uciec z transportu.
Rozpoczęte studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, na wydziale reżyserii oraz dramaturgii zostały przerwane w 1952 r. aresztowaniem przez UB. Oskarżono ją o szpiegostwo, ponieważ miała kontakty zagraniczne. Przebywała w celi śmierci w warszawskim wiezieniu na Rakowieckiej. Po wyjściu z więzienia kontynuowała studia, które ukończyła w 1957 r. Nie pozwolono jej zrobić dyplomu ze sztuki Marka Hłaski i miała trudności z dostaniem etatu.
Pracowała dorywczo w Teatrze Narodowym i w Teatrze Polskim. Po „Październiku” 1956 związana była z czasopismem „Współczesność” i ze środowiskiem opozycyjnym skupionym w Klubie Krzywego Koła. Od 1960 do 1968 pracowała w Filmie Polskim. W połowie lat 60-tych rozpoczęła studia na Wydziale Filozofii UW.
Po marcu 1968 i udziale w manifestacjach studenckich usunięto ją z pracy. W 1971 uzyskała dyplom z filozofii, ale znowu nie mogła dostać pracy. Utrzymywała się malując mieszkania. W 1973 r. została zaangażowana jako reżyser do Teatru Polskiego Radia. Od 1976 współpracowała z KOR – em i w konsekwencji ponownie utraciła pracę. Będąc w Zarządzie opozycyjnego wydawnictwa Nowa, od 1977 zajmowała się organizowaniem kolportażu tych wydawnictw na terenie całej Polski. Współpracowała również z „Biuletynem Informacyjnym”.
W czasie „Solidarności” wyjechała na Biennalle do Wenecji z wystawą o „Solidarności”. Od końca 1980 do 1983 organizowała dystrybucję darów organizacji szwedzkiej Rädda Barnen (Save the Children) dla najbiedniejszych, wielodzietnych rodzin na terenie całej Polski. 13 grudnia 1981 roku kiedy SB przyszła ją internować, nie zastała jej w domu. Po powrocie była wielokrotnie przesłuchiwana.
W styczniu 1982 wyjechała do córki, do Szwecji i wywiozła z Polski listę internowanych. Pierwsza poinformowała media na Zachodzie o wydarzeniach w Polsce po wprowadzeniu stanu wojennego. W lutym powróciła do kraju i dalej działała w strukturach opozycyjnych. Organizowała m.in miejsca, w których mogli ukrywać się poszukiwani działacze opozycji i Solidarności. Znajdowała osoby i locum dla przepisywania i ukrywania podziemnej prasy. Pośredniczyła w kontaktowaniu się kurierów spoza kraju z działaczami podziemia.
Przez Rząd Londyński odznaczona została: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej i Medalem Wojska za udział w Powstaniu Warszawskim i za działalność podziemną w AK w czasie II Wojny Światowej. W 1997 r. otrzymała Warszawski Krzyż Powstańczy. W 2008 została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, który odebrała w ambasadzie RP w Sztokholmie z rąk Ambasadora Michała Czyża. Od 1999 r. mieszkała na stałe u córki w Sztokholmie.
***
Aleksandra Korewa w internetowej bazie filmu polskiego Filmpolski.pl:
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=1115077
|
|
|
|
|
 | Odwiedza nas 8 gości
oraz 0 użytkowników. |
|
|
